Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καπιταλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα καπιταλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 7 Ιουνίου 2016

Shame


Τους κοιτάς στα μάτια
Τόσο μεγάλα και φωτεινά
Τόσο νέα, μα τόσο ταλαιπωρημένα
Μέσα σου λιώνεις 
Το ξέρεις και το ξέρουν κι αυτά
Γι’ αυτό επιμένουν

Μένεις εκεί για λίγα δευτερόλεπτα
Με κομμένη την ανάσα
Μέχρι που καταλαβαίνεις
Ότι όσο τα κοιτάς θα σε κοιτάνε πίσω

Κατεβάζεις το βλέμμα
Κάνεις πως δεν ακούς
Ώσπου και φεύγουν

Μένεις εκεί γεμάτη ντροπή 

Ντροπή για τον κόσμο
Ντροπή για την κοινωνία
Ντροπή για τον ίδιο σου τον εαυτό

Δυναμώνεις τη μουσική στα ακουστικά
Κοιτάς έξω απ’ το παράθυρο
Και χτυπάς το πόδι σου ρυθμικά 

Θυμάσαι τα δικά σου
Και ξεχνάς

Image Credits

Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

The Wall / Το Τοίχος



[scroll down for English[
Tα κατάφεραν.
Το τοίχος που έκτισαν καλά κρατεί.
Tο πλήθος βλέπει αποχαυνωμένο,
επικροτεί κάθε τους κίνηση.

Γιατί; Πως γίναμε έτσι;
Να 'ναι τα φανταχτερά χρώματα;
 Τα σκαλιστά γράμματα;
Τα μπιτ που ηχούν κάθε φορά;

"Καταναλώνω άρα υπάρχω"
κι ας έγδαραν μια ψυχή ζωντανή.
Κι ας είναι επεξεργασμένη η τροφή,
κι ας πάθω καρκίνο δεν με νοιάζει.

Τρώω αυτό που θέλουν να τρώω,
φοράω αυτό που θέλουν να φοράω,
πάω εκεί που θέλουν να πάω.
Καταναλώνω. Υπάρχω;

Τι απέγινε η ανάγκη μας για ελευθερία;
Εγκλωβίστηκε στην ελεύθερη αγορά
ανάμεσα σε φανταχτερά ράφια
 με κάθε λογής πραμάτεια προς πώληση

Πότε θα σπάσει τα δεσμά;
Την έχω ανάγκη. Τώρα.
Το τοίχος όλο μεγαλώνει.
Μ' αυτήν μπορώ να το σπάσω.

Θέλω να φύγω να πάω μακριά.
Ξυπνήστε!
Ελάτε μαζί μου.
Ξυπνήστε σας λέω, ξυπνήστε!

Εκεί οι φράουλες δεν θα' χουν δηλητήριο,
τα αγγούρια δεν θα' χουν ορμόνες,
οι γυναίκες δεν θα μοιάζουν με καρναβάλι
και τα παιδιά; Τα παιδιά θα χαμογελούν

Ναι, θα χαμογελούν!
Μακριά από οθόνες και μοχλούς.
Η χαρά τους; Μια ζεστή αγκαλιά,
ο ήχος της βροχής, οι μυρωδιές της άνοιξης.

Θα έρθεις μαζί μου;
Θα τα βάλεις με το τοίχος;
Σου μιλάω.
Μ' ακούς;

Πέταξε την γαμημένη οθόνη,
κοίτα με στα μάτια, σου μιλάω.
Όχι μην φεύγεις σε παρακαλώ
βγάλε τα ακουστικά, σου μιλάω..

Μ' ακούει κανείς;
Μ' ακούει κανείς;
Φοβάμαι. Γιατί δεν απαντάτε;
Νιώθω μόνη. Είμαι μόνη.

Οι σειρήνες ηχούν.
Το πλήθος τρέχει.
Το πλήθος χειροκροτεί. 
Χειροκροτώ κι εγώ.


They made it
The wall stands still
The crowd is groggy
 Welcomes all their moves

Why? How did we end up like this?
Is it because of the fancy colors?
The carved fonts?
The beats that keep going on?

"I consume, therefore i exist"
Even if they skinned a living soul
Even if the food is processed
Even if i'll be lead to cancer

I eat what they want me to eat
I wear what they want me to wear
I go where they want me to go
I consume. Do i exist?

What happened to our need for freedom?
It was trapped in the open-market
Among the fancy shelves
With all sorts of merchandise for sale

When will she break the bonds?
I need her. I need her now.
The wall is getting bigger
I need her to break it down

I want to leave to go away
Wake up!
Come with me.
Wake up! Wake up!

Where strawberries will not be poisoned
Cucumbers will not contain growth hormones
Women will not look like a moving carnival
And the children? They will smile

Yes, they will smile!
Away from screens and sticks
Their joy? A warm hug,
The sound of the rain,  the smell of spring

Will you come with me?
Will you go against the wall?
I am talking to you
Do you hear me?

Drop the fucking screen
Look me in the eyes, i am talking to you
No don't leave me, please
Take off your headphones, i am talking to you

Does anybody hear me?

Does anybody hear me?

 I'm afraid. Why don't you respond?
I feel alone. I am alone

The sirens echo
The crowd runs
The crowd applauds
I applaud too

Παρασκευή 5 Φεβρουαρίου 2016

Howl / Ουρλιαχτό


[scroll down for English]

Είδα το μέλλον της γενιάς μου να καταστρέφεται από τους ισχυρούς της γης
Τους είδα να αγωνίζονται για χρόνια και χρόνια στις βιβλιοθήκες
Τους είδα να ρίχνουν τα καπέλα τους στον αέρα κρατώντας ένα άχρηστο χαρτί
Τους είδα να βιώνουν την απόρριψη και την διάλυση τόσες πολλές φορές
Τους είδα αβοήθητους να ζητούν βοήθεια για να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή
Τους είδα να σέρνονται στους δρόμους με βελόνες και σημάδια στα χέρια τους
Τους είδα να πουλάνε τα κορμιά τους για ένα πιάτο φαΐ

Τους είδα να απλώνουν το χέρι τους προς εσένα αλλά εσύ δεν τους είδες

Δεν τους είδες γιατί νομίζεις ότι είναι αξιολύπητοι
Δεν τους είδες γιατί νομίζεις ότι είναι ανάξιοι
Δεν τους είδες γιατί νομίζεις ότι είναι εγκληματίες
Δεν τους είδες γιατί τους φοβόσουν
Δεν τους είδες γιατί τους γύρισες την πλάτη
Δεν τους είδες γιατί έτρεξες βιαστικά μακριά τους
Δεν τους είδες γιατί ήσουν τυφλός από άγνοια

Μακάρι να μπορούσες να τους δεις

Image Source

 I saw the future of my generation destroyed by the rulers of the world 
I saw them struggling for years and years in the libraries
I saw them throwing their hats in the air holding a useless paper 
I saw them being rejected and devastated so many times 
I saw them helpless asking for help to live a decent life 
I saw them crawling in the streets with needles in their hands and scars 
I saw them selling their bodies to earn something to eat 

I saw them laying their hand to you but you didn’t see them 

You didn’t see them because you think they are pathetic 
You didn’t see them because you think they are unworthy 
You didn’t see them because you think they are criminals 
You didn’t see them because you were afraid of them 
You didn’t see them because you turned your back at them 
You didn’t see them because you ran away fast 
You didn’t see them because you were blind from ignorance 

If only you could see