Για την Γ.

Μια φράση μόνο αρκεί για να σε ρίξει σε βαθύ πόνο. «Έφυγε, δεν άντεξε». Και μετά;  Η απουσία του μέρα με τη μέρα μεγαλώνει. Ο χρόνος δεν σε βοηθά, αυτά είναι λόγια της παρηγοριάς. Απλά συνηθίζεις στην ιδέα. Δεν φεύγει ο πόνος, η θλίψη. Σε κάθε χαρά, σε κάθε λύπη, εύχεσαι να ήταν εκεί μαζί σου. Σε κάθε γιορτή θυμάσαι τι έκανε όταν ήταν μαζί σου. Θυμάσαι και κλαις.

Όσο και να θέλεις, τα δάκρυα σου δεν θα τον φέρουν πίσω. Κάποιος μου είπε κάποτε πως όταν κλαις, η ψυχή του το νιώθει και στεναχωριέται. Πολλοί λένε διάφορα, κανείς δεν ξέρει. Όμως η σκέψη και μόνο, πως η ζωή του δεν τελείωσε, σου δίνει μια ελπίδα ότι κάποτε θα ανταμώσετε ξανά.

Η πραγματικότητα όμως δεν αλλάζει. Αυτός έφυγε, εσύ μένεις. 

Πρέπει να συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς αυτόν. Πως μπορείς να το κάνεις αυτό όταν όλη σου η ζωή ήταν γεμάτη με αυτόν τον άνθρωπο; Όταν όπου κοιτάξεις βλέπεις τα μάτια του; Όταν ακούς τη φωνή του στους άλλους; Δεν φταις εσύ γι’ αυτό. Γίνεται χωρίς τη θέληση σου. Είναι που δεν φεύγει στιγμή απ’ το μυαλό σου. «Καλημέρα» το πρωί, «Καληνύχτα» πριν κοιμηθείς, «Βοήθησε με» όταν τον χρειαστείς.

Το σώμα έχει φύγει όμως η ψυχή είναι εδώ μαζί σου. Στην μνήμη σου είναι αθάνατος αφού δεν τον ξεχνάς ποτέ. Ακόμα και στα όνειρα σου τον βλέπεις.

Είναι παντού. Είναι μέσα σου. Είναι γύρω σου. 

Όμως δεν είναι πουθενά.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Είναι καιρός που θέλω να γράψω κάτι για σένα.

Μου λείπεις.

Η απουσία σου είναι πιο έντονη από ποτέ.

Παλιά σε ένιωθα κοντά μου κι ας μην ήσουν.

Τώρα όμως όχι.

Γιατί με εγκατέλειψες;

Νόμισες ότι σε ξέχασα;

Αυτό δεν θα γίνει ποτέ.

Ούτε κι όταν πάψω ν’ αναπνέω.

Όταν θα αφήσω αυτόν τον έρημο κόσμο

και θα έρθω στον δικό σου.

Τότε θα ανταμώσουμε ξανά

και θα’ ναι όλα όπως παλιά.

Μόνο που θα’ ναι πιο χαρούμενα, πιο φωτεινά.

Πόσο πολύ προσμένω αυτή την ώρα!

Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, είναι η αλήθεια.

Θα περιμένω λοιπόν, μέχρι ν’ ανταμώσουμε ξανά.

Και τότε θα σε σφίξω στην αγκαλιά μου,

όπως δεν σ’ έσφιξα ποτέ.

Μέχρι τότε θα συνεχίσω να σε ψάχνω στα όνειρά μου,

και θα σε βρίσκω σε παλιές φωτογραφίες και θύμησες.

Θα σ’ αναζητώ στις μεγάλες μου στιγμές.

Στις μεγάλες απογοητεύσεις και στα μικρά της καθημερινότητας.

Μου λείπεις καλή μου.

Μου λείπεις πολύ.

Μπορεί να μην στο είπα ποτέ

- τότε ντρεπόμουν και λυπάμαι γι’ αυτό -

αλλά να ξέρεις πως σ’ αγαπώ.

Κι αυτό δεν πρόκειται να σβήσει