Έξοδος

Περπάτησα πάρα πολύ
Σε δρόμους δίχως φως
Περιπλανήθηκε η ψυχή μου λαβωμένη
Προδωμένη απο φίλους κι εραστές
Κουράστηκα να ζω
Κουράστηκα να ελπίζω
Άφησα το απόλυτο κενό να με κυριεύσει
Και βρέθηκα στο πάτο ενός πηγαδιού

Δεν ζήτησα βοήθεια
Έμεινα εκεί παθητικός παρατηρητής
Να ακούω τις ζωές των άλλων να κυλούν
Ενώ η δική μου έμενε στάσιμη
Δείλιαζα να δώσω τέλος
Φοβόμουν
Έτσι έμεινα εκεί, μήνες ολόκληρους
Μέχρι που έγινα ένα με το σκότος

Ώσπου ξάφνου μια μέρα έγινε το απίθανο!
Άρχισα να βλέπω ηλιαχτίδες
Νόμιζα πως ήταν ψευδαισθήσεις αλλά όχι
Ήταν εκεί
Και μέρα με την μέρα πλήθαιναν
Δεν ξέρω γιατί και πως
"Τὰ πάντα ῥεῖ" σκέφτηκα
Έτσι και η δική μου ζωή

Καθώς έμπαινε φως μες στο πηγάδι
Είδα ότι δίπλα μου υπήρχε μια σκάλα
Που τόσους μήνες αγνοούσα
Και βήμα-βήμα άρχισα να ανεβαίνω
Όταν με τύφλωνε το φως,
Γύριζα προς το σκοτάδι το οποίο νοσταλγούσα
Και ένιωθα να με τραβάει κάτω
Μα με αγώνα κατάφερα να βγω

Στάθηκα για λίγο ασάλευτη
Με το βλέμμα μου εξερεύνησα κάθε σπιθαμή
Ήταν σαν να έβλεπα για πρώτη φορά
Μέσα μου ένιωθα μια ευφορία
Ένα δάκρυ κύλησε καθώς σκεφτόμουν
Πόσο τυχερή ήμουν
Γιατί τώρα μπορούσα να εκτιμήσω τη ζωή
Τώρα έβλεπα την ομορφιά γύρω μου

Τον είδα να στέκει απέναντι μου
Μια μαύρη φιγούρα σαν εμένα
Μόλις είχε βγει απ'το δικό του πηγάδι
Κοίταζε σαστισμένος γύρω του
Ώσπου τα βλέμματα μας αντάμωσαν
Χαμογέλασε και άπλωσε το χέρι
Ξεκίνησε να περπατά προς το μέρος μου
Και τότε ένιωσα την καρδιά μου να χτυπά ξανά