Το χρώμα της ψυχής

Κάθομαι και γράφω δίχως να αισθάνομαι

Μονάχα παρατηρώ

Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο

Το πιο φανταχτερό και το πιο σκοτεινό

Ότι κινείται μα κι ότι μένει εκεί ασάλευτο

Τα πάντα παρατηρώ, σκέφτομαι και γράφω

Πλάθω στιχάκια με το νου μου

Πότε με μέτρο πότε χωρίς

Και γεμίζω τετράδια μ’ αυτά

Καμιά φορά γίνομαι εγώ το αντικείμενο

Και στέκομαι μπρος στον καθρέφτη

Ψάχνω να ανακαλύψω τον εαυτό μου

Να τον βγάλω έξω απ’ το είδωλο

Κοιτάζω τα μάτια μου επίμονα

Περιμένοντας να δω μέσα απ’ αυτά την ψυχή μου

Και να βεβαιωθώ πως βρίσκεται ακόμα εντός μου

Μα το μόνο που βλέπω είναι τα χρώματα να μπλέκονται μεταξύ τους

Γαλάζιο, πράσινο, λίγο κίτρινο και μαύρο

 

Μαύρο !